zondag 22 januari 2012

Dagje Melbourne

De dag na de bruiloft bleven de newlyweds in de stad Indialantic voor hun huwelijksreis. Op internet had ik een aantal openbare parken bekeken en uitgezocht welke op "loopafstand" lagen. In het Nederlands komt dit neer op een afstand van 1 kilometer of minder. Bij een gemiddelde loopsnelheid van 1 m per seconde komt dit neer op maximaal 14 minuten lopen. Geen enkel park deed aan deze voorwaarden. In het dichtbijzijnste Fee avenue park (1,5 kilometer ver weg) kon ik niet zoveel te doen. Het zwembad wat ze hebben was gesloten en tennis en baseball moet je met meerdere personen spelen.



Het Promenade park trok mij aan omdat je er manatees kan tegenkomen. Aangezien ik toch de hele dag had en het best makkelijk te lopen leek (op de kaart!) besloot ik daar naartoe te gaan. Het zou ongeveer 4 kilometer heen en 4 kilometer terug zijn. Ik begon aan de lange wandeling op mijn trouwe blauwe Havaianas slippers

Allereerst kwam ik weer langs het leuke appartementencomplex van Amie en Gerardo. Ik smaakte snel een foto en liep door. Jammer dat ik niet precies wist in welk appartement ze wonen. Achter het Fee avenue park lag een klein conservation and preservation gebied met een waarschuwing voor alligators. 


Na enkele omleidingen (sommige wegen hadden geen voetpad = te gevaarlijk) belande ik in downtown Melbourne, het historisch centrum, hier liepen vooral wat oudere mensen rond. Je hebt er veel kleine, speciale winkels waaronder een hele shop gewijd aan slippers. Er klinkt muziek en iedereen oogt vrolijk. 



's middags kwam ik eindelijk aan bij het promenade park, het zonnetje scheen en er waren veel mensen aan het vissen met netten. Ik plofte neer op een bankje en genoot van het mooie weer. Liep ook even rond om naar manatees uit te kijken, helaas heb ik die niet gezien. 


Na een aantal uur besloot ik terug te keren naar het hotel. Aan het einde van het park stond een bord met feiten over manatees. Ik stopte en keek ernaar, naast het bord zaten twee mannen met een Mexicaanse uitstraling en 1 ervan zei: I can be your manatee if you like :P In Nederland flirt geen enkele man met me!



Bij het park hoort een schattig kunstplein met verschillende manatee beelden. 


Terug aangekomen bij downtown Melbourne streek ik neer bij Matt's casbah voor het avondeten. Van de vriendelijke serveerder kreeg ik drie verschillende bieren om te proeven en zelf koos ik een flesje Mexicaans bier uit. Ik moet zeggen, ik hoopte dat ik nog recht kon lopen na al die alcohol! 

Voor de late lunch nam ik de Panko chicken crunch met een salsa van seizoensfruit, groenten en frietjes. Op tv begon net een football wedstrijd en Steven Tyler zong het volkslied van Amerika. Ik hoorde enkele andere gasten "worst ever" roepen. Ik vond het zelf nogal meevallen. 


Als toetje nam ik een chocolade frosty bij Wendy's, deze was zo dik dat ik hem niet als milkshake kon drinken! Jammie <3


  De schemering was de perfecte tijd om foto's te maken van het hotel en de zwerfkatten in de tuin. 


Geen opmerkingen:

Een reactie posten